Χολοστεάτωμα

Τι είναι το χολοστεάτωμα ?
Μια κύστη ή σάκος του δέρματος που αναπτύσσεται πίσω από το τύμπανο ονομάζεται χολοστεάτωμα.
Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του αυτιού, τρύπα στο τύμπανο ή και εισολκή προς τα μέσα του τυμπάνου μπορεί να επιτρέψει στο δέρμα να εισέλθει στο μέσο αυτί.
Οι ασθενείς παραπονιούνται για ροή πύου από το αυτί και έντονη δυσοσμία από το αυτί αυτό. «Γιατρέ, το αυτί μου είναι υγρό, τρέχει κάτι από μέσα και μυρίζει πολύ άσχημα».
Με την πάροδο του χρόνου, το χολοστεάτωμα μπορεί να αυξηθεί σε μέγεθος και να καταστρέψει τα οστά του μέσου ωτός και να οδηγήσει σε απώλεια ακοής. Μόνιμη απώλεια ακοής, ίλιγγος, μηνιγγίτιδα ακόμα και εγκεφαλικό απόστημα μπορεί να προκύψουν από τη συνεχή ανάπτυξη του χολοστεατώματος αλλά ευτυχώς είναι σπάνιες επιπλοκές.

Τι προκαλεί το χολοστεάτωμα ?
Το χολοστεάτωμα συνήθως συμβαίνει λόγω της κακής λειτουργίας της ευσταχιανής σάλπιγγας. Η ευσταχιανή σάλπιγγα μεταφέρει αέρα από το πίσω μέρος της μύτης στο μέσο αυτί για να εξισορροπηθεί η πίεση του αυτιού. Όταν η ευσταχιανή σάλπιγγα δε λειτουργεί σωστά, (αυτό μπορεί να οφείλεται σε αλλεργία, σε κρύωμα, σε ιγμορίτιδα, σε υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων – «κρεατάκια»), ο αέρας στο μέσο αυτί απορροφάται από τον οργανισμό, δημιουργώντας ένα κενό στο αυτί.
Η αρνητική πίεση οδηγεί το τύμπανο προς τα μέσα με αποτέλεσμα αυτό να αποδυναμωθεί, να ατροφήσει, να εξελιχθεί σε ένα σάκο και αυτό να γίνει χολοστεάτωμα. Μια σπάνια μορφή χολοστεατώματος μπορεί να είναι από τη γέννηση και ονομάζεται συγγενές χολοστεάτωμα.  

Ποια τα συμπτώματα και οι κίνδυνοι ?
Αρχικά, το αυτί μπορεί να παράγει υγρά με μια αποκρουστική μυρωδιά. Καθώς το χολοστεάτωμα μεγαλώνει μπορεί να προκαλέσει ένα αίσθημα πληρότητας ή πίεσης στο αυτί, μαζί με την απώλεια ακοής. Ο πόνος πίσω ή στο αυτί, ειδικά τη νύχτα, μπορεί να προκαλέσει σημαντική δυσφορία.
Ζάλη, ίλιγγος ή μυϊκή αδυναμία στη μία πλευρά του προσώπου (η πλευρά του μολυσμένου αυτιού) μπορεί επίσης να συμβεί. Οποιαδήποτε από αυτά τα συμπτώματα είναι καλός λόγος για να αναζητήσει ο ασθενής μία ιατρική αξιολόγηση.
Το χολοστεάτωμα είναι μια σοβαρή αλλά θεραπεύσιμη πάθηση του αυτιού, το οποίο μπορεί να διαγνωστεί μόνο με ιατρική εξέταση. Η διάβρωση των οστών μπορεί να προκαλέσει μόλυνση η οποία μπορεί να εξαπλωθεί στις γύρω περιοχές, όπως το εσωτερικό αυτί και τον εγκέφαλο. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, κώφωση, απόστημα εγκεφάλου, μηνιγγίτιδα, και, σπάνια, θάνατος μπορεί να συμβεί.

Πώς αντιμετωπίζεται το χολοστεάτωμα ?
Η εξέταση από χειρούργο ωτορινολαρυγγολόγο μπορεί να επιβεβαιώσει την παρουσία ενός χολοστεατώματος. Η αρχική θεραπεία μπορεί να αποτελείται από ένα προσεκτικό καθαρισμό του αυτιού, αντιβιοτικά και σταγόνες για τα αυτιά. Η θεραπεία στοχεύει στο να σταματήσει η ροή πύου από το αυτί και να ελεγχθεί η μόλυνση.
Ένα μεγάλο ή πολύπλοκο χολοστεάτωμα συνήθως απαιτεί χειρουργική θεραπεία για να προστατεύσει τον ασθενή από σοβαρές επιπλοκές. Η αξονική τομογραφία του αυτιού είναι απαραίτητη για να προσδιοριστεί η έκταση της καταστροφής και το ακοόγραμμα για να προσδιοριστεί το επιπέδου ακοής.
Η χειρουργική επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία. Ο πρωταρχικός στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να αφαιρεθεί το χολοστεάτωμα για την εξάλειψη της λοίμωξης και να δημιουργηθεί ένα ξηρό αυτί (να μην τρέχει πύον και να μη μυρίζει) – ανοικτή μέθοδος.
Μια δεύτερη χειρουργική επέμβαση (από έξι έως 12 μήνες αργότερα) είναι μερικές φορές απαραίτητη τόσο για να διασφαλιστεί ότι το χολοστεάτωμα έχει φύγει, καθώς και για να επιχειρηθεί ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων οστών στο αυτί, σε μια προσπάθεια να βελτιωθεί η ακοή. Η απουσία από την εργασία λόγω του χειρουργείου είναι συνήθως για μία έως δύο εβδομάδες.
Ορισμένες φορές η αφαίρεση του χολοστεατώματος και η «ανοικοδόμηση» του αυτιού μπορούν να συμβούν στον ίδιο χειρουργικό χρόνο (κλειστή μέθοδος). Αυτό εξαρτάται από την έκταση της βλάβης, τις πιθανές επιπλοκές και βέβαια από την ικανότητα του χειρουργού.